Çok zor zamanlardan geçiyoruz. Güzel ülkem deprem felaketiyle bir kez daha ve bu sefer daha da yıkıcı olarak yüzleşti. Deprem bölgesinden bu kadar uzaktayken bile canımız bu kadar acıyor, kalbimiz bu kadar kanıyorsa o bölgedeki insanları düşünemiyorum bile...Paraya çok değer vermem ama malım kıymetlidir, ne bileyim bir kalemim bile önemlidir benim için çünkü o benimdir, bana aittir. Giysilerime, ayakkabılarıma bakıyorum, sonra kitaplarıma, salonda herhangi bir objeye, mutfağımdaki bir fincana...Düşünsenize bu insanlar depremden sağ salim kurtulmuş olsa bile birçoğu evini, belki kedisini, eşyalarını ve dolayısıyla yaşanmışlıklarını, anılarını enkazda bıraktılar. Allahım ne zor bişey bu, gerçekten atlatılması çok güç... Tarifi mümkünsüz...İdrak ettiğim tek bir şey var, artık hiçbirimiz eskisi gibi olmayacağız, olamayacağız...
